سفارش تبلیغ
صبا ویژن

85/9/12
7:0 صبح

رقص مون والک امریکا در عراق

بدست سید عبدالمجید زواری در دسته

رقص مون والک امریکا در عراق
برگرفته از: ساست شورای روابط خارجی آمریکا CFR.org
ترجمه سید عبدالمجید زواری --- روزنامه جوان 12/9/85
انتظار مى رود گروه مطالعات عراق در پیش نویس گزارش خود به کنگره به مقامات امریکایى توصیه کند، گفت وگو با همسایگان عراق که شامل ایران و سوریه نیز مى شود را در دستور کار خود قرار دهد.
با این که رسیدن به اجماع در بین ۱۰ عضو گروه مطالعات مشکل به نظر مى رسد، ولى مساله اصلى که از سوى جیمزبیکر، رییس گروه و وزیرخارجه سابق و جمهوریخواه سابق لى همیلتون دنبال مى شود این است که یک جدول زمان بندى براى خروج نظامیان از عراق تعیین شود یا نه.
از سوى دیگر، دقیقاً پس از انتشار گزارش مطالعات عراق، در حالى که بوش قصد داشت در جریان سفرش به اردن با نورى مالکى، نخست وزیر عراق و ملک عبدالله دیدار کند، ملک عبدالله در گفت وگو با شبکه Abc ضمن اعلام حمایت خود از فرآیند صلح در منطقه، هشدار داد منطقه در آستانه وقوع جنگ هاى داخلى در عراق، لبنان و فلسطین قرار دارد.
جلال طالبانى، رییس جمهور عراق نیز همزمان در ایران به دنبال جلب حمایت رهبران تهران براى کنترل روند روبه رشد آشوب ها بود. با این حال همان طورى که اکونومیست نوشته: گفت وگوى صرف راه علاج نیست و هیچ کس اعتقاد ندارد که صرفاً ورود همسایگان عراق، صلح را به ارمغان خواهد آورد.
حتى ریچارد هولبورک، سفیر سابق امریکا در سازمان ملل که خود از طرفداران گفت وگو با همسایگان عراق است، نیز امیدوارى زیاد به این امر را بیهود مى داند. وى در گفت وگو با سایت شوراى روابط خارجى امریکا گفت: این جنگ، توسط کسانى به راه افتاد که لزوماً از بازیگران منطقه اى و بین المللى حرف شنوى ندارند.
همزمان با این تحقیقات گزارش هایى که از روند کارى گروه مطالعات عراق در داخل پنتاگون به گوش مى رسد، حاکى از شکل گیرى جهت گیرى کاملاً متفاوت در داخل این گروه است. دموکرات ها از اشغال مرحله به مرحله و تنظیم دقیق یک جدول زمانى حمایت مى کنند و در مقابل جمهورى خواهانى نظیر سناتور مک کین و نئومحافظه کاران جهت حفظ امنیت، خواهان ارسال و اعزام بیشتر سرباز به عراق هستند.
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
شواهدى که از روند بررسى این گزارش به بیرون درز کرد، نشان مى دهد که سه گزینه پیش روى پنتاگون قرار دارد:
۱- طرح افزایش نیرو در کوتاه مدت
۲- یک طرح بلند مدت براى پایان دادن به حضور در عراق، همراه با آموزش سربازان عراقى به جاى نظامیان امریکایى
۳- و یا عقب نشینى سریع سربازان امریکایى.
بوش در سفر اخیرش به اندونزى صریحاً گزینه سوم را رد کرد. با این حال مقامات عالیرتبه امریکایى در گفت وگو با واشنگتن تصریح کردند، پنتاگون ممکن است با تلفیقى از دو طرح اول که شامل کاهش نیروها از ۱۴۰ هزار به ۶۰ هزار نفر مى باشد، موافقت کند.
یک مقام وزارت دفاع این استراتژى را چیزى شبیه رقص moon walk  مایکل جکسون مى داند که در آن با این که ظاهراً خواننده رو به جلو حرکت مى کند، ولى واقعیت این است که او به عقب برمى گردد.
با این که اجراى گزینه سوم در گزارش پنتاگون محتمل است، ولى این طور به نظر مى رسد که مى تواند براى نجات امریکا از بحران سودمند باشد. پیتر بینارت از مجله new republic معتقد است، خروج سریع امریکا یکى از تنها گزینه هایى است که براى رهبران کنونى کاخ سفید باقیمانده است. وى مى گوید: ما بایستى تا آنجا که ممکن است تهدید را کوچک جلوه دهیم و اگر رهبران عراق واکنشى نشان ندادند، خیلى سریع و آبرومندانه عراق را ترک کنیم.
با این حال مشکل این طرح همان گونه که بوش و دیگران بدان اشاره کردند، این است که خروج نیروهاى امریکایى از عراق، نه تنها واشنگتن را در چشم دشمنانش خوار مى نماید، بلکه ممکن است منجر به یک جنگ گسترده داخلى شود.
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید
به اعتقاد سینیور فلومکث بووت در چنین حالتى این جنگ، جنگى نیست که فقط دو طرف در آن درگیر باشند، بلکه جنگى خواهد بود که همه را در برخواهد گرفت. با وجود این، کارشناسان و سیاستگذاران امریکایى محافل خصوصى و عمومى(آشکارا و نهان) مى گویند دستیابى به پیروزى در عراق آن طورى که از آن به عنوان پیروزى با ثبات و پایدار با حکومت مستقل و کشورى دموکراتیک یاد مى شود، به طور چشمگیرى غیرقابل دسترسى است.
جدیدترین نگاه بدبینانه از طرف هنرى کسینجر (که  مشاور دولت و زمانى هم مشاور رییس جمهور بود) مطرح شده. او در مصاحبه با BBC گفت که پیروزى نظامى از اول هم ممکن نبود و بارها کاخ سفید را جهت مشارکت همسایگان عراق در این امر تحت فشار قرار داده است.