مقالات و تحقیقات مجید زواری

گزارشهای حاصله از تحقیقات باستان‌شناسی که اخیرا در عربستان‌سعودی منتشر شده است نشان می‌دهد که با وجود گذشت صدها سال از این واقعه، بقایای اجساد ، خاک ، بناها و دیوارهای به جا مانده نشان‌دهنده وقوع یک آتش‌سوزی مهیب و بزرگ در منطقه است.

باستان‌شناسان سعودی و غربی طی یک دهه گذشته تحقیقات زیادی در این منطقه به عمل آورده‌اند اما به نظر می‌رسد برای پی بردن به عمق فاجعه‌ای که در این مکان رخ داده است به بیش از ‪ ۳۰‬سال وقت نیاز است.

کاوش‌های باستان شناسان که از سال ‪ ۱۹۹۷‬میلادی آغاز شده تاکنون منجربه کشف صدهها قطعه از استخوان‌های انسانها و حیواناتی شده است که در آتش سوزانده شده‌اند.

دیرینه شناسان در زمان حاضر تلاش خود را بر روی کشف گودالی که آتش سوزی در آن انجام گرفته است متمرکز نموده‌اند چرا که یافته‌های کنونی نشان می‌دهد آتش برزگ و مهیبی که تمام شهر را سوزانده است در گودال بزرگی بر پا شده است .

بررسی‌ها همچنین نشان می‌دهد که مرکز این آتش سوزی در منطقه‌ای با نام "رقمات" در ‪ ۵‬کیلومتری جنوب منطقه نجران به وقوع پیوسته است.

رقمات که نام دیگر آن شهر تاریخی "اخدود" ( به ضم الف ) است در قرآن کریم نیز از آن یاد شده است.

قرآن کریم در سوره مبارکه "بروج" از آنها و سرنوشت عبرت آموز و مقاومت آنان در راه عقیده توحیدی سخن گفته است :
" قتل اصحاب الاخدود ، النار ذات الوقود ، اذ هم علیها قعود ، و هم علی ما یفعلون بالمومنین شهود."
(کشته شدند یاران گودال (خندق) ، همان آتش مایه‌دار و انبوه ، آنگاه که آنان بالای آن خندق به تماشا نشسته بودند و خود بر آنچه بر سر مومنان می‌آوردند ، گواه بودند.)
اخدود جمع خد به معنای رخساره است که در زمین به معنای شق و بخشی از آن است . خداوند به جهت صبر مومنان مکه، قصه مومنان مسیحی و برخورد اصحاب اخدود را برای رسولش نقل می‌کند.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید    

حوالی سالهای ‪ ۵۲۵‬میلادی ، اصحاب اخدود کشته شدند و سبب آن این بود که "ذونواس" آخرین پادشاه از ملوک "حمیر" ، حبشیان را به حمله به سرزمین یمن واداشت و خود به دین یهود درآمد و حمیریان را به این آیین فرمان داد و و خود را یوسف نامید.

مدتی بدین سان گذشت تا به او خبر رسید که در نجران بازماندگان قومی نصرانی به سر می‌برند که دین عیسی (ع ) و حکم انجیل را گردن می‌نهند و پیشوایشان "عبدالله بن بریامن" است.

اطرافیان پادشاه او را به عزیمت به سوی آن قوم و تحمیل آیین یهود بر ایشان تشویق کردند. پس حرکت کرد تا به نجران رسید و هر کس را بر دین نصرانیت بود ، گرد آورد.

آن گاه دین یهود را بر آنان عرضه کرد اما آنها امتناع کردند . وی با آنان مجادله نمود اما جز ابا و امتناع ندید و سرانجام آنها کشته شدن را بر ورود به آیین یهود برگزیدند.

ذونواس برای آنها گودال‌هایی حفر کرد و هیزم در آن بنهاد و آتش به پا کرد. گروهی از ایشان به آتش سوختند ، گروهی دیگر با شمشیر مثله شدند تا شمار سوختگان و کشتگان به بیست هزار رسید و تنها یکی از ایشان به نام "دوس" با اسب خود گریخت.

روایت دیگری می‌گوید :

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید    
چون مسیحیان از انکار نبوت مسیح امتناع کردند ذونواس فرمان داد تا نمازخانه مسیحی که قریب ‪ ۴۲۷‬کشیش و راهب در آن جمع شده بودند را آتش زنند و همه را بسوزانند و بعد حفره‌هایی از آتش ایجاد کرد و مسیحیان نجران از زن و مرد و صغیر و کبیر ، هر کس که از مسیحیت برائت نجست و از ایمان به خدای مسیح دست نکشید او را زنده زنده در آتش انداختند تا بسوزد و نیروهای "مسروق" چنین کردند و مومنان نصاری صبر و بردباری پیشه کردند و بر این ظلم یهودیان مقاومت کردند.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید