مقالات و تحقیقات مجید زواری

	نصرالله چندی پیش پذیرفت در مورد گروگانگیری سربازان اسرائیلی اشتباه محاسبه کرده بود

بر اساس نظرسنجی های انجام شده، اسراییلی ‌ها به ترتیب، اهود اولمرت نخست وزیر، امیر پرتز وزیر دفاع و دان هالوتس رئیس ستاد ارتش را مسئول اصلی ناکامی در مواجهه با حزب‌ الله می ‌دانند.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید 

شدت انتقادات گاه به حدی می رسد که همه سابقه دولت این کشور را زیر ضرب می گیرد و آن را فاقد هرگونه نقطه مثبتی معرفی می کند.

در یکی از تندترین مقالات، برادلی بورستون، نویسنده روزنامه ها آرتص تا آنجا پیش رفته که به کنایه سید حسن نصرالله را مناسب ترین شخص برای نشستن بر مقام نخست وزیری اسرائیل معرفی کرده است.

او با اشاره به بحرانی که گریبانگیر اهود اولمرت نخست وزیر فعلی این کشور است، اسرائیل را عملا کشوری بدون نخست وزیر خوانده است.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید 

نویسنده برای توجیه نظر خویش به سلسله ای از مشکلات گریبانگیر مقامات حکومتی اشاره می کند و سعی دارد خواننده را به نبود شخصیت های سالم و کارآمد در سطوح بالای اداره این کشور مجاب کند.

قحط الرجال

تنها نصرالله است که توانست به مسائلی که طی چهار دهه گذشته جامعه اسرائیل را متفرق کرده بود خاتمه دهد   برادلی بورستون، ستون "جای ویژه ای در دوزخ"، ها آرتص

وی با اشاره به پرونده ای که اخیرا علیه رئیس جمهور اسرائیل و بر اساس ادعای زنی از کارمندان سابق ریاست جمهوری باز شده می نویسد: "کسی که باید اسوه پاکدامنی باشد، اتهام تجاوز را به دوش می کشد".

او می افزاید: "فرمانده ارتش کشور که باید سمبل فداکاری و جانبازی باشد، درست موقعی که مردم در مورد این که آیا ارتش برای رفتن به جنگ آمادگی، برنامه، تدارکات و آموزش لازم را داشته یا نه، چند روزی مرخصی گرفته تا به امور مالی اش برسد".

و بعد تیغ تیز انتقاد را متوجه نخست وزیر اسرائیل کرده و اهود اولمرت را چنین معرفی می کند: "مردی که از ۴ ژانویه بعد از آنکه شارون گرفتار سکته مغزی شد، به عنوان نخست وزیر وارد میدان شد و تا ۱۲ ژوئیه با بی مسئولیتی روشن، ضعفش را آشکار کرد".

نویسنده سپس شرایط فعلی حاکم بر دولت اسرائیل را به بی دولتی تشبیه می کند و معتقد است در واقع اینک دولتی بر کشور حاکم نیست و با اشاره به گذشت شش دهه از تشکیل اسرائیل، دولتش را با دولت خودگردان فلسطین مقایسه می کند: "برخلاف فلسطین که دولتش از عدم استقلال در رنج است (و تعدادی از مقاماتش توسط اسرائیل به زندان افتاده اند)، اسرائیل کشور مستقلی است که دولت ندارد".

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید 

برادلی بورستون در ادامه مقاله اش از عدم وجود افراد لایق برای اداره کشور سخن می گوید و با اشاره به جایگزین های ممکن برای پست نخست وزیری، آنها را شخصیت هایی تاثیر گذار معرفی کرده که هچ یک توانایی شان را به اثبات نرسانده اند.

او سپس به کنایه می نویسد: "در وضع فعلی، تقریبا تنها چیزی که می تواند سر اولمرت را حفظ کند، سر حسن نصرالله است."

رهبری نصرالله

	نویسنده ها آرتص اولمرت را رهبری بی مسئولیت معرفی کرده است

وی با طرح این پرسش که اگر هنوز کشتن رهبر حزب الله در دستور کار است، چرا از نصرالله برای هدف مفیدی استفاده نشود، ویژگی های او را بر می شمرد: "سابقه اش را ببینید. مردی که در امور امنیتی قوی و معقول است. نیروهایش از آمادگی لازم برخوردارند، خوب آموزش دیده اند، خوب مجهز شده اند و به خوبی محافظت می شوند".

برادلی بورستون سپس به سرعت عمل حزب الله در بازسازی و کمک به آسیب دیدگان جنگ و کمک های نقدی به آنان اشاره کرده و با یادآوری مصاحبه اخیر نصرالله با تلویزیون لبنان می نویسد: "او مردی است که به اشتباه محاسبه اش اعتراف کرده و برخلاف اولمرت، رهبری است که اگر در قضاوتش اشتباه کرد، می تواند به صراحت آن را بپذیرد".

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید 

نویسنده ها آرتص در ادامه رهبران دهه های اخیر اسرائیل را به تفرقه افکنی متهم می کند: "بیش از ۲۰ سال است نخست وزیران اسرائیل به سر کار می آیند و متعهد می شوند رهبری برای همه مردم باشند، اما فقط شکاف موجود را گسترده تر می کنند و اختلافات تازه می آفرینند".

وی به طنز نتیجه می گیرد: "چرا از رهبری بهره نبریم که برخلاف همه نخست وزیران اسرائیل توانسته مردم را متحد کند؟ تنها نصرالله است که توانست به مسائلی که طی چهار دهه گذشته جامعه اسرائیل را متفرق کرده بود خاتمه دهد: او به شکلی موثر استدلال های له و علیه موضوع زمین در برابر صلح را متوقف کرد. در حال حاضر هیچکس نمی خواهد چیزی بدهد. خصوصا در تنها جایی که برای همه مهم است: ساحل غربی."

"راست و چپ بیش از هر زمان دیگری از ژوئن ۱۹۶۷ تاکنون به هم نزدیک تر شده اند. راست ها با از دست دادن غزه رویای اسرائیل بزرگ را به فراموشی می سپارند و چپ ها هم هدف حملات موشکی حماس، جهاد و حزب الله قرار گرفته اند و پایه ایدئولوژی پایان جنگ با پایان دادن به اشغال، را ویران شده می بینند."

برادلی بورستون در پایان مطلب نتیجه می گیرد که نصرالله با این سوابق، لیاقتش را به اثبات رسانده و می پرسد: "رهبران فعلی اسرائیل برای نشان دادن توانایی شان چه می کنند؟".

بحران غزه بیم ها و امیدها

گزارش تصویری از مراسم جشن روز استقلال اسراییل در تهران
قدرت نرم (1)/
فدرت نرم (2)/                                            برای حمایت از این بلاگ کلیک کنید
بمب دیپلماتیک در زمین بوش
آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید