مقالات و تحقیقات مجید زواری

بوش در اجلاس اخیر گروه 8 در سن‌پطرزبورگ روسیه، پس از این‌که به پشت صندلی مرکل، صدراعظم آلمان رفت، دست‌هایش را روی شانه‌هایش گذاشت و به نظر شروع به ماساژ دادن او کرد. مرکل هم دست‌هایش را بالا برد و شروع به ادا درآوردن کرد. رسانه‌ها و افکار عمومی هنوز هم در پی بردن به معنی این رخداد مانده‌اند!

به گزارش سرویس بین‌الملل «بازتاب»، نیویورک‌تایمز نوشت: رسانه‌های آلمانی، عملی را که روزنامه «بیلد زیتونگ»، اقدامی عاشقانه خوانده بود، تقبیح و محافظه‌کاران و لیبرال‌های آمریکا هم از آن انتقاد کردند.
این امر به اقدام بوش خلاصه نمی‌شود و تنها جزیی از روند جدید تماس‌های فیزیکی ناآشنای سیاستمداران در ماه‌های اخیر است.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید  

ولادیمیر پوتین در همین ماه در مسکو در کرملین با پسر پنج ساله‌ای به احوالپرسی پرداخت و در همین حین، پیراهنش را بالا زد و شکمش را بوسید. او بعدها حرکتش را عملی احساسی و بی‌اختیار خواند. او در یک کنفرانس خبری گفت: «این کودک بسیار مستقل و جدی به نظر می‌رسید. من خواستم مثل یک بچه گربه او را نوازش کنم».
در ماه آوریل در سیاتل، زمانی که یکی از ناظران بوئینگ، کلاهی را به «هو ژینتائو»، داد، رئیس‌جمهور چین با در آغوش کشیدن کامل وی، به او پاسخ گفت.
یک مشاور دولتی نیز به علت این‌که یکی از همکارانش مرتب گردن او را لمس می‌کرد، محل کارش را عوض کرد.

آیا رهبران جهان دیوانه شده‌اند؟
زمان زیادی از آن دوران نمی‌گذرد که سیاستمداران تا حد امکان، روابط فیزیکی خود را با بقیه محدود به دست دادن خشک و خالی کرده بودند.
حال چگونه کار از آنجا به بوسیدن شکم و... رسیده است؟
باید گفت که این امور، تصادفی نیست. مشاوران سیاسی مرتبا سیاستمداران را تشویق می‌کنند در صورت لزوم، طرف مقابل را در آغوش بگیرند. «فرانک لونتز» یک مشاور سیاسی جمهوریخواه می‌گوید که او مشتریانش را همیشه تشویق به در آغوش کشیدن طرف‌هایشان می‌کند.

وی می‌گوید: «من به سیاستمداران می‌گویم که نیاز به روابط فیزیکی بیشتری دارند، تا بتوانند تأثیر بیشتری نیز داشته باشند. به نظر من ایجاد سبک فیزیکی در سیاست، کار مثبتی است».
او مشاور «رومانو پرودی»، نخست‌وزیر جدید ایتالیا در انتخابات اخیر ایتالیا نیز بوده است.

این‌که یک مشاور سیاسی آمریکایی، یک ایتالیایی را تشویق به تماس فیزیکی بیشتر کند، کمی عجیب است. آمریکایی‌ها در بیشتر طول تاریخشان، از رابطه فیزیکی با غریبه‌ها خودداری می‌کرد، حال آن که در فرهنگ مدیترانه‌ای، این سنت بسیار قوی‌تر است.
«آلن پیس»، یک مدیر رسانه‌ای برای سیاستمداران و تجار، می‌گوید: این امر هم‌اکنون کمی نرم‌تر شده است. در طول زمان، دست دادن نیازمند روابط صمیمانه بیشتری شد و معمولا دست چپ نیز که آزاد بود، روی دست دیگر قرار می‌گرفت.

امروزه بوش معمولا با کسی که دست می‌دهد، او را در آغوش گرفته و می‌بوسد، به گونه‌ای که او، رایس را در سال 2004 در زمان انتصاب وی به سمت وزیر امور خارجه بوسید و همچنین در مراسم فارغ‌التحصیلی merchant Marine Academy در ماه گذشته نیز سربازی را که او را مرد خطاب کرد، در آغوش کشید.

آرشیو مقالات و تحقیقات مجید زواری                  در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید  

اما به هر حال، باز هم به نظر می‌رسد که روابط فیزیکی سیاستمداران با بقیه می‌تواند، باعث ماندگار شدن آنان شود. در آغوش گرفتن «مونیکا لووینسکی» توسط «بیل کلینتون» در زمان بحران کاخ سفید، به تصویر مشهوری تبدیل شده بود که نشان می‌دهد، همه این حرکات نیز مثبت نخواهد بود. برای مثال؛ بوش به خاطر مالیدن سر یک مرد کچل مورد انتقاد سیاستمداران قرار گرفت؛ حرکتی که آقای «لونتز» هم آن را تأیید نکرد.

لونتز می‌گوید: «بعضی کارها صورت خوبی ندارند و گاه می‌تواند، باعث زدگی دیگران از شما شود تا شادی آنان»؛ درست مانند حرکت بوش در مورد مرکل.